Artikel uit de Leeuwarder Courant van 9 september 2018:Korfbalclubs zijn goed voor de leefbaarheid in kleine dorpen als Spannum, Harich en De Hoeve. Ze blijken ook nog eens de perfecte basis voor het opbloeien van liefdes.

Astrid Logtenberg (23) probeerde het precies anderhalf jaar. Toen had ze het in Zwolle, waar ze op kamers woonde, wel gezien. Geen stadsmens. “Ik wilde weer naar het platteland”.

Ze keerde weer terug naar het dorp waar ze opgroeide, naar De Hoeve, cultureel hoofddorp van 2018, prachtig gelegen in Weststellingwerf. Nu woont ze samen met Klaas Anne Bakker (30), die nooit de neiging heeft gehad om zijn heil elders te zoeken en net als Logtenberg telg is van een echte korfbalfamilie.

Het artikel gaat verder na de foto

Staat Bakker achter in de tuin, dan ziet hij in de verte de woning van zijn ouders. Het uitzicht is fraai nu de mais is geoogst. Het stel blijft, als het even kan, nog heel lang op deze stek. Ze zaten beiden vroeger op basisschool De Klaeter. 80 procent van alle kinderen was lid van de korfbalclub. Zo ging dat in De Hoeve. Je sliep, je at, je ging naar school en deed aan korfbal. Nu is dat in grote lijnen nog steeds zo, maar vanzelfsprekend is korfballen voor de kinderen uit De Hoeve niet meer. “Mensen zijn toch mobieler, de keuze daardoor ruimer”, zegt Astrid Logtenberg, in het dagelijks leven psychomotorisch therapeut en bewegingsagoog voor mensen met een niet-aangeboren hersenletsel. De korfbalclub heeft wat meer concurentie gekregen van bijvoorbeeld de voetbalclubs in Oldeholtpade en Wolvega.

Logtenberg wilde vroeger ook wel op voetbal, maar dat was niet te combineren met korfballen. Bij De Hoeve spelen haar vrienden en veel van haar familieleden, hier heeft ze haar sociale leven. Via het korfbal leerde ze ook haar vriend kennen. Met een hele groep uit De Hoeve gingen ze vaak stappen in Wolvega of Heerenveen. Zo is het gekomen.

Zij en Klaas Anne Bakker spelen in het eerste. Sterker, de twee staan in hetzelfde vak bij de overgangsklasse. Dat was in het begin wel eens lastig. Nu zijn we het wel gewend. “Ik kan nogal een driftkikker zijn”, zegt routinier Bakker, die bij een melkvee- en loonbedrijf werkt en met zijn broer Henk Jan 300 schapen houdt. Ïk ben een van de spelers die veel ervaring hebben en voel me verantwoordelijk”.

KC De Hoeve zorgt voor saamhorigheid en betrokkenheid in het dorp, zeggen de twee. Op het veld en in de kantine ‘t Hokkien – tevens dorpshuis – komen mannen en vrouwen, jongens en meisjes en mensen van verschillende leeftijden bijelkaar. “De korfbalvereniging is, naast de rust en de mooie omgeving, deel van de identiteit van het dorpDe Hoeve”, stelt Bakker.

Dat er in het bescheiden De Hoeve een overgangsklasser (een voorheen zelfs hoofdklasser) speelt, mag een klein wonderheten. Vijf van de acht spelers in het eerste team zijn daadwerkelijk afkomstig uit het dorp. “Korfbal zet De Hoeve op de kaart.”